Niet drinken is een paradijs (toch?)

Stoppen met drinken en nuchter gaan leven, is het paradijs. Je voelt je voor altijd goed en als alles gaat zoals het hoort ben je binnen een jaar een ander mens. Getransformeerd tot die persoon die je altijd wilde zijn. Gelukkig, slank en volop levend vanuit essentie. Mocht je je ellendig voelen of in ieder geval niet zo heel blij en uitzinnig ondanks dat je gestopt bent dan is dat toch vooral je eigen fout. Of toch op zijn minst een reden om weer te beginnen met wijn.

Bovenstaand stukje is natuurlijk cynisch, en toch is het wel wat er kan gebeuren of wat je kunt gaan voelen als je je voorneemt om een jaar niet te drinken en je daar vol goede moed aan begint maar het vervolgens tegenvalt hoe goed je je voelt.

Wat kost stoppen met drinken jou?

Leven zonder wijn levert je veel op, dat weet je vast wel, uit eigen ervaring of omdat je erover hebt gelzen of gehoord op socials van soberfluencers om maar wat te noemen. Maar stoppen met drinken kost ook iets. Voor veel drinkers is het loslaten van de dagelijkse glazen wijn ( en waar ik wijn schrijf mag je naturlijk je eigen drank van voorkeur invullen), niet zomaar een kwestie van een alternatief drankje pakken. Nee, het betekent het loslaten van een metgezel.

Wijn als demper van nare gevoelens

Als je wijn gebruikte om te ontspannen of om even niet bezig te hoeven zijn met nare gevoelens, en je mist die uitlaatklep, die verdoving, dan voelt dat aan alle kanten rauw en onwennig. De leegte die ontstaat kan behoorlijk schuren. Het helpt dan misschien wel een tijdje om vooral actief te blijven. Dingen te gaan doen of met anderen bezig te zijn. Maar uiteindelijk komen die gevoelens ergens aan de oppervlakte. En wat moet je dan met die gevoelens als ze neit zo vreugdevol zijn als je hoopt?

De kleur van je tranen

Wat in ieder geval heel belangrijk is, dat je jezelf serieus neemt. Dat je je tranen serieus neemt. Mijn tranen vond ik de eerste jaren nadat ik gestopt was heel vaak echt stom. Ik vond huilen belachelijk en aanstellerig en ik dacht dat ik geen enkele reden had om te zitten grienen. Heel fijn was het om daar echt vaak mee te oefenene en te gaan voelen wat voor kleur mijn tranen hadden.

Want de kleur van tranen kan erg verschillen. Je hebt tranen van blijdschap, verdriet, woede, opluchting, schaamte. En ik heb ze allemaal gehuild in de afgelopen jaren, veel meer dan toen ik nog dronk en veel puurder.

Maar ook kunnen er nog veel niet gehuilde tranen zijn. Tranen die je nog moet huilen over iets wat ooit zo verdrietig was en waar je toen misschien nog niet (genoeg) over hebt gerouwd.

Neem de tijd voor het donker

Zo kan het eerste jaar dat je stopt en ook de tijd erna nog best met periodes lastig voelen en misschien zelfs als een donkere tijd. Het is eigenlijk vergelijkbaar met een rouwproces waar je doorheen moet. Alsof je rouwt om een goede vriend die er niet meer voor je is. Met alle gevoelens van gemis, onzekerheid en kwaadheid die daar ook bij horen.

Onderstaand gedicht gaat over loslaten of vasthouden van iets wat er niet meer is in je leven. Het helpt om te beseffen waardevol is geweest maar ook wat je hebt geleerd of gekoesterd in jou aanwezig mag blijven.

Net zoals alle gevoelens die als je niet meer drinktzo binnen kunnen komen er ook bij horen. Welke kleur ze ook hebben.

Loslaten is iets anders dan achterlaten

En vasthouden is iets anders

dan weigeren om verder te gaan.

Loslaten is toestaan dat wat er was in je doorklinkt

terwijl je verder gaat.

Vasthouden is toestaan dat je verder gaat

terwijl wat er was

eeuwig in je zal nagalmen

(Henri Louis Bergson)