jouw melodie vinden in de symfonie van het leven

De afgelopen weken zat ik na te denken over van alles en kwam ik er niet helemaal uit. Zeker de afgelopen week hier rustig op de camping in Frankrijk omringd door de natuur en de geluiden van veel verschillende vogels. Er kwam geen duidelijk verhaal. Tot vanmorgen de inspirtatie mail van Wild at Heart in mijn inbox zat. Petra Moes wist het spot on te verwoorden. Hoe de natuur het ons voorleeft met haar unieke manier van doen. En hoe je zelf kunt leven, meer vanuit een "hier ben ik!" in plaats van een " Kijk naar mij". Die woorden geef ik hier graag weer door.

Iedere vogel heeft haar eigen geluid. De koolmees fluit vrolijk zijn wijsje in de struiken. De Wielewaal zit hoog in de boomtoppen en roept herhalend: "Friepieww! Friediepiediewiew! Friepiew? En de Koekoek heeft helemaal een eigen ritme. Gewoon de tweeklank van zijn naam als galmende cadans onder al deze verschillende melodieën. Samen is dit een geheel eigen symfonie. Geen vogel probeert om het geluid van de ander na te bootsen - stel je voor dat we alleen de populairste, mooiste of helderste vogel zouden horen. Met een stel "wannabees" er achter aan.

Wij mensen worstelen vaak met deze natuurlijke wijsheid. Zeker in deze tijd van Social Media. We vergelijken onszelf met anderen, tellen onze "likes" en "volgers " en proberen soms iemand anders te zijn - iemand die we bewonderen of die meer succes lijkt te hebben.

Maar er is een belangrijk verschil tussen " Kijk mij eens!" en " Hier ben ik" zeggen.

"Kijk mij eens!" komt voort uit een behoefte aan erkenning en bevestiging. Het is een roep om aandacht waarbij je je zelf vergelijkt met een ander. "Hier ben ik" daarentegen is een waarachtige en simpele weergave van je authentieke zelf. Het is niet beter of slechter dan anderen, het is gewoon uniek jij. Zoals de vogels in de natuur: elk met een eigen karakteristieke stem in een grote symfonie.

Wanneer je de moed vindt om "Hier ben ik" te zeggen, ontdek je langzaam maar zeker wat je eigenheid is. Dan komt heel voorzichtig maar steeds duidelijker naar boven wat daarvoor bedekt bleef. Zo werkt dat ook als je stopt met drinken. De mist trekt op, je gaat steeds meer voelen wat belangrijk is voor jou en ontdekken wat jouw eigen melodie is. Of die melodie nu keihard in gaat tegen wat de rest speelt met veel dissonanten en valse tonen, of misschien juist lieflijk en zacht. Je mag gaan voelen en gaan uitproberen wat jouw unieke geluid is.

Dat is het mooie van nuchter leven. Het is een opnieuw vinden van je eigenheid. Jouw essentie die in jou aanwezig is en die erop wacht om zich helemaal te mogen tonen. Niet om bewonderd te worden maar om bij te dragen aan het geheel. Zoals elke stem in een koor de harmonie verrijkt, voegt elke authentieke expressie iets toe aan de wereld wat er anders niet zou zijn. Het is een geschenk dat niemand anders kan geven.