Ik las laatst dat het aantal mensen dat in Nederland antidepressiva gebruikt behoorlijk is gestegen. Het zijn er 1,2 miljoen en dat is meer dan ooit. Er zijn verschillende hypotheses waarom dat nu zo is. Is het een post-covid fenomeen? In die rottige covid tijd waren zoveel mensen eenzaam en was fysieke nabijheid ver te zoeken. Aardig wat mensen startten met medicatie en zijn daar mee doorgegaan toen het leven weer normaal werd. Of is het de huisarts die te weinig tijd heeft voor zijnpatiënten en een snelle oplossing vindt in het schrijven van een receptje? Misschien is toch TikTok de boosdoener, het platform waarop veel (jonge)mensen zich identificeren met depressiviteit en waar de zoekterm #mentalhealth een vette hit is. Hoe dan ook, het is een opvallend fenomeen.
Zelf ken ik ook sombere tijden.
In mijn boek schrijf ik over een periode rond mijn 23e:
Mijn introverte natuur laat zich meer gelden. Onder mensen voel ik me meestal roestig en te veel. Alcohol helpt. Met een biertje op ben ik gezelliger, gemakkelijker. Alcohol plaveit ook de weg naar binnen. Als ik alleen drink, heb ik het idee dat ik mezelf beter kan voelen, meer mezelf kan zijn. Na het eerste glas wijn daal ik af in mijn binnenwereld. De onmetelijke ruimte waar ik mijzelf ken en ben. Verlangend naar delen, naar echt contact. De volgende glazen brengen me dieper naar een warme, zwarte stroperige bodem. Het is zoet, het is afschuwelijk en heerlijk alleen. Hoe ik echt ben kan ik in de buitenwereld niet leven.
Later worden het isolement en de somberheid smeriger en hard. De alcohol trekt meer en sterker aan me. Hier levend uitkomen lijkt maar op een manier te kunnen, door datgene te gaan doen wat ik het allerliefste wil: aan zee wonen.
Tot mijn 35e waren er regelmatig periodes waarin mijn gemoed grauw was. Ik had inmiddels geaccepteerd dat ik een wat 'zwaar en ingewikkeld' persoon was. Alcohol leek me te helpen.
Maar niets is minder waar. Alcohol hield me juist op mijn plaats en in de 'loop'. Toen ik stopte met drinken werd de somberheid snel minder. Wie had dat verwacht? Ik had het altijd zó fijn gevonden dat alcohol er was, het maakte alles draagbaar en ik vond mijzelf leuker met een drankje. En ik was niet de enige. Veel mensen gebruiken alcohol als zelf-medicatie.
Wat een slechte grap dat juist niet-drinken het medicijn is. Alcohol houdt depressiviteit in stand. Het houdt je in je bekende en veilig-voelende cirkeltje.
Mijn tip voor de gezondheidszorg: vraag iedereen die in de huisartsenpraktijk komt met somberheidsklachten om 30 of 100 dagen NUL alcohol te drinken. Kijk vervolgens wat er gebeurt.
Mogelijk komt er pijn aan het licht, vermoeidheid, een slechte relatie of andere frustrerende toestanden die onder het tapijt gedronken werden. Zet ze in het licht en ga er mee aan de slag. Alleen of met een therapeut. Groei door de moeilijke dingen heen in plaats van er omheen te drinken. Ga het leven aan, in al haar schitterende en ondraaglijke facetten. Daar word je ontiegelijk veel rijker van.
Wil je je antidepressiva afbouwen? Check deze website.
Ik wil niet beweren dat nuchter leven alle depressiviteit zal oplossen, wel denk ik dat een groot deel van de 1,2 miljoen anti-depressiva gebruikers veel baat zal hebben bij een tijd alcoholvrij zijn.
Comments