De schoonheid van radicale acceptatie

"To love someone is to allow them to struggle, while staying lovingly near"

Al bijna 26 jaar ben ik moeder van twee lieve kinderen. Inmiddels zijn ze volwassen en wonen ze op zichzelf. Maar dat betekent niet dat de zorgen voorbij zijn of dat ik me nooit meer druk hoef te maken over hoe het met ze gaat. Integendeel, ik denk dat het spreekwoord: Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen, ook bij mij regelmaltig opgaat. Het is een leerweg om steeds weer alles te accepteren en aanvaarden wat op je pad komt. En als het over mijn kinderen gaat is dat voor mij misschien wel de grootste uitdaging die er is.

Liefde en loyaliteit

Misschien dat je hieraan kunt relateren. Of je nu kinderen hebt of niet. Want ook in de zorg voor naasten, zoals je geliefde of je ouders, daar waar grote liefde en loyaliteit speelt, kunnen je gevoel en dat wat je te doen hebt in het geding komen.

Ik merk steeds vaker hoe lastig ik het vind dat ik steeds minder te zeggen heb over het leven van mijn kinderen. Dat niet alleen, ik heb geen invloed meer. Niet dat ik in control wil zijn, of ze wil vertellen hoe het moet. Het is meer dat ik het zo moeilijk vind om ze te zien worstelen. Mijn dochter heeft het momenteel moeilijk met haar liefdesrelatie. Ze struggelt om echt op eigen benen te gaan staan, te vertrouwen op zichzelf.

En dat roept twee oerreacties in mij op: Ik wil haar vasthouden, helpen en alles voor haar fixen, òf ik wil haar door elkaar rammelen met de woorden: " waarom lig je zo lang in je nest? Waarom zorg je niet beter voor jezelf?

Wanneer verandert er iets?"

Deze reacties zeggen natuurlijk veel meer over mij dan over mijn dochter. Het gaat over mijn gevoel van machteloosheid. Over het idee dat ik faal als moeder als het met mijn kinderen niet goed gaat. En over het besef dat nu mijn kroost volwassen is, ik hun leven niet meer kan en niet meer moet sturen. En dat is soms pijnlijk.

Radicale acceptatie

Dit is precies waar Radicale Acceptatie over gaat. En voor mij is het ook de kern van nuchter leven. Dat je voelt dat er pijn is en ongemak. Dat je "het niet meer in de melk te brokkelen hebt". En dat dat niet hetzelfde is als er niet meer kunnen zijn voor de ander. Dat het rotgevoel mij ook iets te vertellen heeft.

Radicale Acceptatie is het volledig aanvaarden van de werkelijkheid zoals hij is, zonder ertegen te vechten of ervan weg te willen. En de werkelijkheid is in dit geval dat wat jij op dit moment voelt. Dat wat voor jou echt waar is. Je hoeft die realiteit niet goed te keuren, je erkent alleen dat hij er is. Het is een houding van overgave aan wat nu is - ook al is dat pijnlijk.

Radicale acceptatie draagt daarmee een grote schoonheid in zich. Het is een mooi principe dat je kan helpen als je besluit om niet meer te drinken. Het leert je namelijk omgaan met alles op je pad. En als je dat kunt als het niet weg hoeft, heb je ook geen drank meer nodig

Nuchter zijn geeft dan ruimte om te zijn met alles wat er is, ook verdriet, onmacht en frustratie. Bovendien helpt het om grenzen te respecteren, jouw leven is van jou en het leven van de ander is van hen.

Terug in het hier en nu met mijn dochter probeer ik om weer contact te maken met hoe het voor mij is. Ik voel de frustratie, de woede en de twijfels. Ik ga rustig naast haar zitten en luister naar haar verhaal. Zonder oordeel. Door zo samen te zitten en echt te lusiteren kan ik er zijn voor haar. En hoor ik hoe het voor haar is in deze situatie. Zonder er iets aan te hoeven veranderen. Op die manier komt ze zelf met antwoorden op hoe ze nu verder kan.

Mijn kind heeft de antwoorden zelf in zich. Zoals ik de antwoorden op mijn dilemma's ook in mezelf heb.

Dat is Radicale Acceptatie in een notendop. Het belang van echt luisteren, echt voelen wat er te voelen is en zonder oordeel over jezelf of de ander te zijn.

Meer lezen?

Wil je meer lezen over dit of aanverwante onderwerpen?

Ik vond het boek "Radicale Acceptatie" van Tara Brach erg mooi. Maar ook de boeken van Jan Geurtz zijn een aanrader. Bijvoorbeeld "De verslaving voorbij" .