"My body is a continent,
my breath pushes the clouds across the sky
and the waves role into the shore in time with my beating heart"
Amy Liptrot, (film "The Outrun")
Vorige week zag ik een pareltje van een film, in mijn eentje. omdat ik al van tevoren het gevoel had dat ik deze helemaal wilde laten binnenkomen. En dat deed hij, The Outrun. Het verhaal over een jonge vrouw Rona, die nadat ze afkickt van alcohol terugkeert naar waar ze is opgegroeid: de Orkney eilanden. Gebaseerd op het boek en het leven van Amy Liptrot.
En bovenstaand citaat raakt me diep. Omdat het zo beeldend is. Als ik mijn ogen sluit en de woorden herhaal dan zie ik zelf voor me hoe mijn adem de wolken door de lucht jaagt en hoe de golven op het ritme van mijn hart tegen de kust slaan. Als ik rustig adem is het een kalm briesje met kabbelende golven, maar als ik heel snel uitblaas en mijn hartslag versnelt dan worden het hogere golven die met veel kabaal op de rotsen slaan.
En dat op Orkney. Daar waar het ruig is en desolaat, waar er leegte is en en de enige herrie die je hoort het geluid van de wind, de golven en de krijsende meeuwen.
Rona, de hoofdpersoon heeft opnieuw haar ritme te vinden en ze gaat zien dat een leven zonder verdoving mogelijk is. En niet alleen dat. Dat het leven als je het vol laat binnenkomen, puur en helder, ruig en wild is. Ik kon het in ieder geval helemaal voelen. Ik voel het nu nog.
Het leven helemaal ervaren, verbinding voelen met de natuur, je tranen laten stromen, het uitschreeuwen. Zonder een druppel drank maar in vol bewustzijn.
Prachtig!
Comentarios